Ας λέμε τον φαντάρο φίλο μας Κώστα. Ο Κώστας μια μέρα ενώ ήταν σκοπιά στην πύλη, παίρνει ένα γράμμα από τον ταχυδρόμο. Με χαρά αναγνωρίζει στο φάκελο το γραφικό χαρακτήρα της κοπέλας του -ας την πούμε Ιωάννα-...
Γεμάτος χαρά ανοίγει το φάκελο,διαβάζει και το χαμόγελό του παγώνει... (είναι πολύ εύκολο έτσι και αλλιώς να σου παγώσει το χαμόγελο εκεί πάνω όταν έχει -10).
Να τι διάβασε:
"Αγαπημένε μου Κώστα,
Είμαστε μαζί 3 χρόνια. Και το ξέρεις πόσο σε αγαπώ. Δεν μπορώ να αντέξω όμως το ότι είσαι μακριά μου. Για αυτό πήρα την απόφαση να χωρίσουμε. Ετσι κι αλλιώς, σε μερικές στιγμές αδυναμίας, σε απάτησα. Συγχώρεσέ με, αλλά έτσι είναι καλύτερα και για τους δυό μας... Σε παρακαλώ να μου στείλεις όποιες φωτογραφίες μου έχεις
Γεια
Ιωάννα"
Μέχρι να τελειώσει η σκοπιά,ο Κώστας έχει καπνίσει 17 1/2 πακέτα prince και έχει ρίξει το κλάμα της ζωής του. Τελειώνοντας τη σκοπιά του, και προσπαθώντας να ηρεμήσει, πάει στο θάλαμο, και φωνάζει όλες τις σειρές. Τους ζητάει να του δώσουν όσες φωτογραφίες μπορούν, από γκόμενες, αδερφές, θείες, μανάδες, γιαγιάδες, ξαδέρφες και πάει λέγοντας. Μαζεύει καμιά 80αριά φωτογραφίες και τις βάζει σε ένα φάκελλο.
Μετά πάει στο κρεβάτι του και γράφει το εξής γράμμα:
"Αγαπητή Ιωάννα,
Επειδή δεν μπορώ να θυμηθώ ποιά ακριβώς είσαι,σε παρακαλώ, διάλεξε την δικιά σου φωτογραφία και στείλε τις υπόλοιπες πίσω..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου